Gemeenten, woningcorporaties en zorgpartijen hebben een enorme uitdaging als het gaat om geschikte woningen vinden voor mensen die uitstromen via beschermd wonen, maatschappelijke opvang, statushouders, dak- en thuislozen en ouderen. Feit is dat de meeste mensen zo lang mogelijk en passend thuis willen blijven wonen. We staan als gemeente voor een transformatie naar zo zelfstandig mogelijk (blijven)wonen. Die transformatie moet in samenwerking met welzijn, woningcorporaties en zorgpartijen gaan om het oplossen van de verschillende knelpunten die er zijn binnen het vraagstuk wonen en zorg . Ook in Assen zien we dat er een vergrijzingsgolf op ons af komt en dat er grote personeelstekorten zijn binnen de zorg.

In Drenthe zijn de gemeenten en samenwerkingspartners al een eind op weg. Met mijn inzet wil ik dit onderwerp op de agenda`s blijven houden bij gemeenten en zorg- en welzijnspartijen. Daarbij vind ik het van belang dat wij als Drentse bestuurders vanuit zowel wonen en zorg gezamenlijk de urgentie voelen.

In de Alliantie Drentse Zorg met Ouderen is een samenwerking gevonden met de Taskforce Wonen en Zorg en de Provincie Drenthe. Hiermee komen de woonagenda, sociale agenda, meerjaren-agenda van de Alliantie Drentse Zorg met Ouderen en de agenda van de Taskforce Wonen en Zorg samen en kunnen de krachten gebundeld worden, aangaande de uitdagende woonzorgopgave die als gevolg van de vergrijzing op ons afkomt.

Als maatschappij staan we voor een grote uitdaging om zorg- en dienstverlening, al dan niet gecombineerd met het wonen, “overeind” te houden. Het gaat hierbij niet alleen om de financiële haalbaarheid maar vooral om verwachtingen die de inwoners van ons land en niet in de laatste plaats ook onze zorgmedewerkers hebben over wat goede zorg is. We gaan een uitdagende tijd tegemoet. Waarbij we elkaar makkelijk kunnen verliezen.

Aan die dialoog/dat gesprek wil ik graag een bijdrage leveren in de zoektocht naar wat en hoe dan wel?

Wij hebben ingezet op de intramurale zorg in woongebouwen, waarbij er een mix van zelfstandig wonen en intramurale opnames kan plaatsvinden met een daaraan gekoppelde buurtfunctie. Tangenborgh heeft een huis van de toekomst waarin we de huidige technologische stand van zaken presenteren die ook direct kan worden ingezet; een leer- en vindplaats voor onze eigen medewerkers en belangstellenden. Samen met een woningbouwcorporatie hebben we een wijkje ontwikkeld waar mensen met een pg-problematiek ook met partners in grondgebonden woningen veilig kunnen wonen en leven.

Het bijzondere van onze leefomgeving in de polder is dat het tachtig jaar geleden werd bedacht op de tekentafel. Het gebied is herkenbaar door de georganiseerde woonlocaties, en enorme vergezichten. Een landschap waar je de invloed van de bedenkers ziet, uniek in Nederland. Een nieuw stuk grond waar pioniers de grond bewerkten en ondernemers nieuwe bedrijven konden neerzetten. Een samenleving die is ontstaan uit mensen die oorspronkelijk hun wortels hadden in alle hoeken van Nederland. Kortom een bloeiende, nieuwe samenleving. Om dat ook zo te houden in een snel veranderende maatschappij, waarbij het zuinig omgaan met mensen en middelen een grote opgave is, is samenwerking nodig. Zoals die samenwerking er was bij de aanvang van het ontstaan van ons leefgebied, zo is die samenwerking nu ook nodig. De woonzorgopgave die voor ons ligt, is groot en complex. Het samen blijven bouwen aan een gezonde samenleving vraagt om gezamenlijk optrekken en om gezamenlijke keuzes. We kunnen de problemen van de arbeidsmarkt niet bezien zonder ook naar het aspect wonen te kijken. We kunnen de vragen die er zijn op duurzame huisvesting niet bezien zonder ook keuzes te maken die duurzaam zijn en rekening houden met beperkte middelen en energie. We kunnen gezondheid niet bezien zonder alle inwoners kansen te geven om mee te doen. We kunnen jongeren geen huis geven zonder rekening te houden met woningen waar je zo zelfstandig mogelijk oud kunt worden. Dat alles vraagt een krachtige samenleving die nu na 80 jaar opnieuw kijkt naar de gezamenlijke opgaven en zo werkt aan een samenleving waar het fijn leven en werken is. Ook voor de generaties die na ons komen. Ik doe graag mee in dat gesprek en wil me inspannen om te werken aan deze gezamenlijke ambitie.

Ik heb een droom, dat we als deelnemers in deze maatschappij de samenhang ontdekken en samen optrekken om onze leefomgeving een beetje mooier te maken. Als bestuurder in de zorg span ik mij in om gezondheid centraal te zetten en bij te dragen aan dat wat mogelijk is. Verder is het belangrijk om verhalen te delen. Succesverhalen, maar ook verhalen waar wat uit te leren valt.

In NOP is het ons gelukt om samen met gemeente, welzijn, woningcoöperatie, politie en zorginstelling onze gezamenlijke visie te formuleren in een manifest. Dat manifest houdt ons scherp om de gezamenlijke ambitie handen en voeten te geven. In de praktijk is dit zichtbaar in een aantal woon/leefprojecten.

Ik wil mij graag inzetten voor het realiseren van vitale dorpen en buurten. Een belangrijk onderdeel van vitale dorpen is het feit dat mensen gezond en zelfstandig oud kunnen worden.

Met mijn inzet wil ik bereiken dat betrokken partijen rond dit thema meer dezelfde taal spreken. Als meer dezelfde taal wordt gesproken, is het mogelijk om een gezamenlijke resultaatgerichte aanpak te formuleren en uit te voeren. Vanzelfsprekend kunnen partijen dan elkaar aanspreken op het onderlinge resultaat.

In de Hoeksche Waard werken we, gemeente Hoeksche Waard en alle betrokken zorgpartners, momenteel aan een dorpsaanpak. Deze dorpsaanpak is een concrete doorvertaling van de visie Wonen, Welzijn en Zorg. Deze aanpak bestaat uit acties en maatregelen voor de komende 4 jaar. Er moet duidelijk worden wie deze acties uitvoert en betaalt. Een dorpsorganisatie kan natuurlijk niet ontbreken.

Wonen en zorg zijn voor ouderen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Steeds weer blijkt dat een goede woonomgeving helpt om langer zelfstandig en met een beperkte zorgvraag thuis te blijven wonen. Belangrijk dus om aan de stijgende zorgvraag te kunnen voldoen op een gespannen arbeidsmarkt.

Ervoor zorgen dat iedereen een passende woonruimte heeft in een fijne woonomgeving.

In Rozenburg is een mooi voorbeeld van gecombineerd wonen en zorg, met en in de wijk. Hier worden wonen in een verpleeghuis en zelfstandig wonen gecombineerd met eerstelijnsvoorzieningen als een huisarts, thuiszorgteam, apotheek, winkels en een wijkgebouw waar ook bewoners uit het de buurt elkaar treffen.

Mensen worden steeds ouder en nemen ook op late leeftijd vaak nog actief deel aan het verenigingsleven, dat is heel waardevol voor onze samenleving. Tegelijkertijd hoort bij ouder worden ook een toenemende zorgvraag. Door de toenemende vergrijzing is het belangrijk dat we goed kijken naar wonen en zorg voor ouderen. De huidige woning van mensen is niet altijd geschikt voor een toenemende zorgvraag, er zijn meer handen aan het bed nodig als we de zorg blijven organiseren zoals we nu doen. Hoe zorgen we ervoor dat mensen de zorg krijgen die ze nodig hebben en tegelijk zo lang mogelijk in de eigen woonomgeving kunnen blijven? Samen met zorgaanbieders, wooncorporaties en de zorgverzekeraars gaan we aan de slag met dit vraagstuk.

Ik wil graag dat ouderen die zorg nodig hebben zo lang mogelijk in hun eigen woonomgeving kunnen blijven wonen, ook wanneer blijkt dat de huidige woning niet meer geschikt is. Daarvoor hebben we specifiek woonaanbod nodig, maar ook een oplossing voor het probleem dat er bij een stijgende zorgvraag onvoldoende zorgpersoneel zal zijn.

Zowel de demografische als de maatschappelijke ontwikkelingen leiden tot de conclusie dat het huidige paradigma rond wonen en zorg niet houdbaar is. Maar hoe dan wel? En hoe komen we daar? Zijn we op tijd? Daar maak ik me grote zorgen over.

Het hoger op de agenda krijgen van dit onderwerp bij gemeenten.

Mijn moeder van 80 woont in een wijk waar er binnen en tussen generaties enorm veel praktische hulp en steun is. Ook zijn er allerlei door inwoners georganiseerde activiteiten waar veel mensen aan deelnemen. Ook zijn er collectieve plekken voor recreatie en ontspanning. Als iemand alleen komt te staan wordt er een oogje in het zeil gehouden en iedereen let op iemand die dementerende wordt. De samenredzaamheid is groot en het beroep dat op de zorg gedaan wordt beperkt. Wat kunnen we hier van leren en wat is overdraagbaar naar andere plekken en hoe dan?

De vergrijzing neemt op redelijke korte termijn duizelingwekkende vormen aan. Ook zijn oudere woningen zijn niet (eenvoudig) geschikt (te maken) voor levensbestendig gebruik. Kerngericht werken betekent voor ons ook zorg dichtbij en op maat. Door de arbeidsmarktkrapte voor zorg betekent dat oude oplossingen niet werken. Nieuwe innovatieve vormen horen daarbij. Bouwen voor zorg maakt dit mogelijk en levert de ‘leegstand’ voor gezinnen en starters.

Ik wil een bijdrage leveren aan de vereiste urgentie om de klassieke manier van woonvisies te veranderen en innovatie te entameren; hét belang van een dynamische woon-zorgvisie die past bij de twintiger jaren van nu. Anders wonen en andere zorgoplossingen creëren andere kansen. Veranderen is immers niet ‘ver’ en ‘anderen’, maar altijd ‘ik’ en ‘dichtbij’.

Er zijn al een aantal zeer geslaagde innovatieve oplossingsrichtingen en er zijn ook missers van de bovenste plank in West Betuwe, zoals dat voor iedere gemeente wel geldt. Dat is de ‘feedback’ waar we van kunnen leren om steeds beter aan te blijven sluiten bij de behoeften van onze inwoners op de lange termijn. ‘Beproefde innovatie’ met kennis (en data) die we in en met alle soorten samenwerkende partijen kunnen delen. Samen. Zo komen we verder.

Gezond ouder worden doe je thuis. Willen we de zorg toekomstbestendig en houdbaar maken, moeten we nu nadenken over hoe we dat gaan organiseren als samenleving. Dat betekent dat veel partijen samen moeten werken. Daar draag ik graag aan bij.

Perspectief van het zorgkantoor inbrengen en hopelijk in sommige regio’s een rol spelen in het bereiken van samenwerkingen om de zorg toekomstbestendig te houden. Daarbij discussies voeden met eenduidige cijfers, bijvoorbeeld via onze regiomonitor, zodat we een gedeeld startbeeld hebben en snel vooruit kunnen naar de uitvoering.

Ik wil niet één initiatief uitlichten, maar juist de samenwerking op verschillende plekken. In Breda is die samenwerking mooi geïnitieerd vanuit de gemeente met een aantal zorgpartijen en woningcorporaties. In Sluis vanuit een woonzorgvisie, waar ook echt samen over de volkshuisvesting wordt gedacht in combinatie met zorg. En in de Hoeksche Waard waar via 'Thuis in de Kern' heel scherp gekeken wordt naar de samenleving als basis voor toekomstbestendige zorg. En zo zijn er nog tientallen andere initiatieven.

Hoe mooi zou het zijn als iedereen zolang als het kan en zolang het verantwoord is in zijn vertrouwende omgeving kan blijven wonen en in zijn sociale netwerk kan blijven participeren.

Wij zullen op een aantal niveaus moeten ontwikkelen om dit mogelijk te maken: - Sociaal netwerk: hoe laten wij dit intact en hoe creëren wij meer begrip voor en kennis over hoe om te gaan met bijvoorbeeld dementie. Maar ook kijken waar voldoende draagkracht is om voor elkaar te zorgen. - Technologie (domotica): kan mensen in staat stellen om langer ondersteund veilig thuis te wonen. - Woningen (geschikt om lang te blijven wonen): de woning moet geschikt zijn om er te kunnen blijven wonen, bijvoorbeeld nultredenwoningen. - Voorzieningen in de wijk moeten beschikbaar zijn, zoals gezondheidszorg maar ook nabijheid van winkels. Dit kunnen wij alleen realiseren als wij dit samen met gemeente, welzijn en woningbouwcorporaties realiseren.

Meander levert momenteel voor meer dan 500 mensen thuis de zorg, alsof men in het verpleeghuis woont. Daar zijn wij trots op en wij streven ernaar dit de komende jaren dit voor nog meer inwoners van de Parkstad-regio te realiseren.

De groeiende groep ouderen die we met minder mankracht in zorg en welzijn moeten zien te helpen. Iedereen wil voor zijn of haar ouders en straks voor zichzelf zo lang mogelijk kunnen leven zoals hij/zij dat zelf wil. Hoe gaan we daarbij helpen? Eenzaamheid voorkomen, zelfredzaamheid vergroten, een leuk leven leiden? Dat vraagt om een fijne woonplek in een omgeving die daaraan bijdraagt. Veelal in de wijk.

Echte samenwerking. Alleen dan kunnen we een antwoord geven op de vraag die voorligt. En dan het liefst met praktische acties, niet met enorme beleidsstukken, adviesrapporten etc. Over je eigen grens heenstappen en gaan doen! De opgave is helder, de oplossing niet. Die vinden we alleen door samen zaken uit te proberen en in gang te zetten.

Ik word blij van de kleinschalige woonvormen die we zelf hebben en van de appartementen waar we wonen met zorg bieden. Diverse initiatieven zijn we gestart, waaronder met Kleurrijk Wonen, om te kijken of we meer varianten van zorg en ondersteuning kunnen bieden zodat mensen langer thuis kunnen blijven wonen.

Eind jaren 90 werd mijn moeder opgenomen in een verpleeghuis. Dat was mijn eerste echte kennismaking met de zorg, die diepe indruk maakte. Sindsdien ben ik me, als corporatiebestuurder en later ook als toezichthouder in de zorg, gaan verdiepen in hoe we als corporaties en zorginstellingen onze kwaliteiten kunnen verbinden. Alleen dan kunnen we de huidige en toekomstige zorgvragers een optimale kwaliteit van wonen en zorg bieden. Met de enorme opgave richting 2040 in het zicht, wordt deze samenwerking alleen maar belangrijker. We moeten nieuwe wegen vinden om op een houdbare manier die opgave in te vullen. Daarvoor moeten gemeenten, de welzijns- en IT-sector, woningcorporaties en niet in de laatste plaats de (toekomstige) zorgmedewerkers, zorgvragers en hun familie, de krachten bundelen en open staan voor experimenten die hieraan bijdragen.

Ik zou het geweldig vinden als we op lokaal en regionaal niveau kleinschalig zouden experimenteren en ervoor open staan om te leren van elkaars successen en “mislukkingen”. Die laatste zijn de beste leerschool en door openheid daarover bewijs je de maatschappij een dienst en help je leerprocessen te versnellen. Wat mij betreft moeten er minder dikke nota’s worden geschreven en moet er meer met mensen vanuit de praktijk de handen uit de mouwen worden gestoken.

Zoals ik hierboven ook al min of meer aangeef, is mijn ervaring dat een praktische aanpak met een klein aantal partijen meer en sneller resultaat oplevert dan grootse en meeslepende projecten. Eén van de problemen in de zorgsector is dat er lokaal zoveel partijen zijn, dat een “integrale samenwerking” per definitie leidt tot dikke pakken papier en weinig actie. Gun elkaar daarom samenwerkings- en experimenteerruimte. Daarnaast moeten we leren een gezamenlijke taal te ontwikkelen. Mijn ervaring is dat er te snel vanuit wordt gegaan dat partijen hetzelfde bedoelen, terwijl bijvoorbeeld de term “wonen” vanuit de zorg een heel andere invulling heeft dan vanuit de woningcorporatie.

De komende jaren krijgen we te maken met een steeds grotere groep ouderen. Deze ouderen hebben hun eigen wensen waar het gaat om wonen, het geven en krijgen van zorg, en het zelf kunnen blijven bepalen hoe hun leven eruitziet. Hier horen passende woonvormen bij, waarin ook passende zorg geleverd kan worden. Want tegelijk met de grotere groep ouderen wordt de groep jongeren die zorg kunnen leveren, zoals we dat nu kennen, steeds kleiner. Dat betekent dat we samen op zoek moeten naar nieuwe oplossingen voor de toekomst. Daarbij moeten we gaan kijken naar de mogelijkheden in plaats van de onmogelijkheden.

Ik vind het belangrijk om mensen en ideeën bij elkaar te brengen om tot die oplossingen te komen. We hebben voor de toekomst een andere aanpak nodig waarin we ieders kennis en kunde inzetten, maar waarbij voor mij ook voorop staat dat we gebruik moeten maken van de uitgangspunten van Healthy Ageing. Wat kunnen en willen mensen zelf en voor elkaar doen, ook binnen bestaande woonvormen? En welke vormen van zorg horen echt bij de zorgprofessionals thuis?

In de provincie Groningen zijn steeds meer mooie initiatieven zichtbaar. Wij hebben zelf in de wijk Selwerd in Groningen een woonzorglocatie voor ouderen die sterk is geworteld in de wijk, met de aanwezigheid van huisartsen, apotheek en een wijkgilde waarin jonge mensen worden opgeleid voor een baan in de zorg of een andere vorm van dienstverlening. Er is daar een mooie verbinding met het wijkbedrijf, de gemeente en de woningcorporatie.

Het is echt van belang dat we anders gaan kijken naar wonen en zorg. Dat zal ook wel moeten, gelet op de demografische ontwikkelingen en het gebrek aan personeel in de zorg. Daarom zijn er nieuwe manieren nodig om de zorg te kunnen blijven bieden aan mensen die dat nodig hebben.

Een versnelling in het proces van verandering. Dat kan door goede (en mislukte) voorbeelden te delen, onderzoeken gezamenlijk te doen en waar nodig af te stemmen in de regio.

Ik heb goede ervaringen met het Platform Wonen Zorg en Welzijn in onze gemeente. Dat is een overleg van alle organisaties op deze thema’s en wordt bijzonder goed bezocht. Goede samenwerking begint met elkaar ontmoeten en weten wat er speelt bij andere organisaties. Via het Platform lukt dat heel aardig.

Door de vergrijzing wordt er een steeds groter beroep gedaan op zorg en ondersteuning, maar we willen dat bij voorkeur wel in ons eigen huis, in onze eigen vertrouwde omgeving en met behoud van eigen regie. Ik vind het belangrijk om dat mogelijk te maken. Maar ook om mensen die veiligheid, geborgenheid en ondersteuning te bieden die bij hen past als dat thuis niet meer kan, bijvoorbeeld in een woonzorgcomplex.

Ik ben ambassadeur geworden om ervoor te zorgen dat er een passende plek is voor iedere cliënt, thuis of in een gezamenlijk huis. Een warme plek, met ruimte om jezelf te zijn en met een netwerk van naasten en zorgprofessionals die klaar staan als dat nodig en wenselijk is. In de Taskforce wil ik daaraan mijn steentje bijdragen met alle partijen die daarbij betrokken zijn en hen verbinden en committeren aan deze maatschappelijke opdracht.

Een prachtig voorbeeld is Fokus Wonen waar iedere cliënt een eigen woning heeft, met zorg op afroep, met maximale invloed op het organiseren van zijn of haar eigen zorg en leven en middenin de maatschappij. Als tweede denk ik aan De Nieuwe Sint Jacob in Amsterdam, waar Amstelring zorg thuis, zorg in een woonzorgcomplex en zelfstandig wonen zonder zorg heeft samengebracht. Daar is de scheiding tussen extramurale en intramurale zorg losgelaten en wordt er een hechte gemeenschap gesmeed die elkaar (onder-)steunt en blij maakt. Blij maakt in de letterlijke zin van: wat kun je voor elkaar betekenen. Hoe mooi is dat?

De dubbele vergrijzing in Nederland is een onderwerp dat ons allemaal raakt. De groep ouderen boven de 75 jaar, nu al ruim 20% van de huurders van wooncorporaties, gaat in rap tempo verdubbelen. Daarbij worden de ouderen ook steeds ouder en neemt de zorgbehoefte toe. Hoe bieden we deze senioren een zorgeloze oude dag en een fijn thuis? Ik merk dat het antwoord op deze vraag in het werkgebied van onze wooncorporatie (Zuid Kennemerland en IJmond) nog lang niet altijd helder is. Daar wil ik verandering in brengen.

Ik streef er naar dat in alle gemeenten in onze regio er niet alleen een woonvisie is maar ook een woonzorg visie. Daarnaast wil ik corporaties, gemeenten en zorgpartijen actiever laten samenwerken.

Met de gemeenten Heemskerk en Beverwijk hebben we sinds kort een gezamenlijke regeling waarmee het aantrekkelijk is voor senioren om te verhuizen naar een woning die past bij hun levensfase en dichtbij de benodigde voorzieningen. De reacties die we daarop ontvangen, zijn erg positief! Ik hoop nog veel meer van dit soort initiatieven met samenwerkingspartners te kunnen opzetten.

Wonen en zorg zijn twee urgente thema’s van deze tijd. En deze twee thema’s zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Met alleen stenen stapelen gaan we de problemen niet oplossen. We moeten ons veel meer richten op de juiste woning voor de juiste doelgroep. Nieuwe woonvormen moeten hierbij ook meer kansen krijgen. Ik zie het als mijn taak om dit integraal aan te pakken.

Ik wil het onderwerp graag bovenaan de agenda krijgen in onze regio.

Binnen Meierijstad zijn we druk aan de slag met een samenwerking (Pact) tussen woningbouwcorporaties, zorginstellingen, burgerinitiatieven, ontwikkelaars, ouderenbonden en overheid. Alleen gaan we het immers niet redden.

Wanneer het lukt om mensen fijn en gezond te laten wonen, draagt dat enorm bij aan hun levensgeluk. Een fijne woonomgeving maakt gezond en veerkrachtig; het verrijkt het leven. Ik wil aan het realiseren van die gezonde woonomgeving graag mijn bijdrage leveren.

Door mij in te zetten voor de Taskforce hoop ik vooral verbinding tussen de verschillende domeinen te creëren. Gezond wonen zit hem niet allen in stenen. Goede samenwerking tussen welzijn en zorg zijn nodig om de kwaliteit van wonen goed te houden.

In de gemeente Brummen, waar Riwis actief is, is het gelukt om met alle partijen een gezamenlijke woonzorgvisie op te stellen. We streven daarin ook kwaliteitseisen na voor de zorgaanbieders. Mooi is dat gemeente, woningcorporatie en zorgaanbieders tot deze gezamenlijke visie zijn gekomen.

In Amsterdam is de krapte op de woningmarkt gigantisch. Dit vraagt om creativiteit en heel goede samenwerking tussen alle partijen. Het geeft veel energie om samen met anderen te kijken wat er wél kan. Want niet alleen nieuwbouw maar ook de bestaande woningvoorraad biedt mooie kansen als we het slim aanpakken.

Om dingen van de grond te krijgen, moeten we niet alleen uitstekend weten wat de toekomstige ouderen willen. Alle partijen moeten ook goed snappen wat zorgorganisaties nodig hebben om hun werk goed te kunnen (blijven) doen.

In Amsterdam hebben we door goede samenwerking mooie woonmogelijkheden voor elkaar gekregen voor oudere kunstenaars die (in de toekomst) zorg willen, zoals bijvoorbeeld het Ramses Shaffy Huis en het Leven Lief Huis. Ook leveren kunstenaars een bijzondere bijdrage in onze andere huizen.

Gemotiveerd omdat anticiperen op de vergrijzing een flinke maatschappelijke uitdaging is voor zowel wonen alsook zorg.

Ik wil bereiken dat we in Zuidoost Brabant met de ketenpartners een goed plan van aanpak maken waardoor het duidelijk is in welke mate en in welke gemeente er geïnvesteerd moet worden in aanvullende passende huisvesting voor senioren en (nieuwe) vormen voor wonen met zorg.

In Zuidoost Brabant is er door de projectorganisatie Precies al een goed functionerende samenwerking voor (kwetsbare) ouderen. Dit lijkt me erg gunstig voor de doorontwikkeling van passend ondersteunen (groter volume en innoveren) in combinatie met passend wonen.

Wonen en zorg zijn twee thema’s die elkaar vaak raken. Zeker de komende jaren zullen we moeten zoeken naar creatieve en mooie manieren voor goed wonen, gecombineerd met een grote of kleine zorgvraag. Het integreren van beide thema’s biedt veel kansen.

Ik hoop de verschillende professionals die in wonen en zorg werken, te verbinden. En tot nieuwe werkwijzen, samenwerkingen en oplossingen te komen. Met daarin de bewoner, de mens (en niet het systeem), als middelpunt.

Ik zie al prachtige woonvormen ontstaan waarbij mensen lang zelfstandig kunnen wonen, in een veilige omgeving en samen met anderen. Eenzaamheid is veelvoorkomend, zeker onder ouderen in Nederland. Contact met anderen doet goed, ook voor je gezondheid. Woonvromen die zelfstandigheid EN samen leven mogelijk maken, zijn veelbelovend.

Onze huurders worden steeds ouder. De gemiddelde huurder van Woonstede is bijvoorbeeld bijna 60 jaar. Dat gemiddelde stijgt jaarlijks met een paar maanden. Ook blijven ze steeds langer thuis wonen. Vaak omdat ze dat graag willen, soms omdat verhuizen naar een zorgvoorziening gewoon geen optie is. Wij zetten ons daarom graag in voor een goed aanbod van wonen en zorg voor onze huurders.

We vinden het belangrijk dat zorgpartijen, gemeenten, verzekeraars en corporaties optimaal samenwerken aan dat goede aanbod van wonen en zorg. Daar is nog heel veel in te verbeteren. De Taskforce kan daar een belangrijke bijdrage aan leveren.

Zorginstelling Opella en Woonstede hebben eind 2021 een gezamenlijke woonzorgvisie opgesteld. In 2022 gaat een werkgroep praktisch aan de slag om vijf concrete samenwerkingsstappen te zetten. Ik vertel je daar graag meer over.

De komende jaren zullen ouderen, anders dan de afgelopen jaren, meer en meer thuis blijven wonen. Zowel omdat ze dat willen als ook omdat het niet anders kan. Thuis hoeft daarbij niet per definitie gelijk te zijn aan het huis waarin men al jaren heeft gewoond. Thuis zegt meer over de mate waarin mensen zelf regie hebben over hun eigen woning.

Zorgen dat mensen daadwerkelijk “thuis” kunnen zijn in hun woning. Dit betekent dat a) huizen voldoende geschikt moeten zijn voor ouderen om te wonen en b) dat er voldoende geschikte huizen moeten zijn. Tevens zet ik me graag in om de financiële schotten die dit kunnen belemmeren te doorbreken.

In Ede hebben we door onze aanpak van Domein Overstijgend Werken aangetoond dat een andere aanpak echt werkt. Uit onafhankelijk onderzoek blijkt dat de aanpak bijdraagt aan de kwaliteit van leven van klanten, de tevredenheid van medewerkers en bovendien leidt tot gemiddeld 8 (!) maanden voorkomen van Wlz-zorg.

Er dreigt een enorm gat tussen (langer) zelfstandig wonen en intramurale voorzieningen: een fors tekort aan voldoende tussenvormen. En bestaande woningen zijn dikwijls (nog) niet geschikt om langer zelfstandig te kunnen blijven wonen. De aanwezigheid en bereikbaarheid van zorg- en welzijnsvoorzieningen en een geschikte buitenruimte voor senioren is lang niet overal vanzelfsprekend. Ik wil me graag inzetten en eraan bijdragen dat onze ouderen zo lang als mogelijk op een goede manier zelfstandig kunnen blijven wonen. Met ondersteuning, zorg en in een woning die aansluit bij hun persoonlijke behoeften. Thuis zolang het kan.

De verandering in het zorglandschap, de zorgvraag, het soort woningen en invulling van de omgeving vraagt om een beleid overstijgende aanpak waarin wonen, gezondheid en de buitenruimte met elkaar verbonden worden. Met de inzet van de Taskforce wordt samenwerking gezocht met alle belanghebbende partijen. Het beleid op wonen, welzijn en zorg heeft dan vanaf de start meer draagvlak, het levert meer denkkracht en andere perspectieven op, het zal vollediger zijn en daarmee een betere basis voor (verdere) samenwerking.

De gemeente Brielle heeft het uitvoeringsprogramma ouderen opgesteld welke is uitgewerkt langs 5 thema’s: wonen, gezondheid, vervoer & mobiliteit, participatie & bewegen en omgeving/fysieke buitenruimte. Daarnaast is er een woonvisie 2017-2022 opgesteld en is er het programma ouderen Voorne gemaakt waarin benoemd staat welke stappen ondernomen worden om de ouderen te ondersteunen, zowel maatschappelijk als ook op het gebied van wonen. Onlangs is ingestemd met de bestuursopdracht voor het opstellen van een woonzorgvisie senioren Brielle. De woonzorgvisie zorgt voor samenhang tussen de verschillende beleidsstukken en dwingt een integrale benadering af.

De wooncrisis is voelbaar voor jongeren en voor ouderen. Ouderen hebben vaak een huis dat steeds minder geschikt is en door krapte op de arbeidsmarkt kan het aantal plaatsen in de Verpleeg- en Verzorgingshuizen en Thuiszorg (VVT) niet groeien. Dit is de opgave van deze tijd; zorg mogelijk maken voor iedereen en het in beweging krijgen van de woonmarkt. Hoe kan dat tegelijk? Voor de VVT ligt daarin een grote uitdaging.

Silo’s doorbreken. Als partijen uit het zorgvlak, gemeenten en verzekeraars elkaar kunnen vinden kan problematiek voor ouderen worden aangepakt. Een regio gebonden aanpak waar partijen over de eigen geldstromen en budgetten heen stappen en met gelijke inzet en doelen kunnen werken naar een integrale oplossing voor de regio.

De regionale zorgvisie voor Gooi Vechtstreek en Almere, is een goede stap in het samenbrengen van zorgpartijen waar onze aandacht voor cliënten uit blijkt. Gezamenlijk kijken we hoe ontwikkelingen in technologie, vastgoed en netwerkzorg de zorguitvoering (thuis, in het ziekenhuis en in de VVT) kan ondersteunen.

Wonen, welzijn en zorg zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden om mensen kwaliteit van leven te bieden. Prettig wonen draagt bij aan je levensgeluk.

Dat er meer middelen beschikbaar komen voor wonen en welzijn.

-

De vergrijzing neemt de komende jaren verder toe. Een goede woonomgeving, passend bij de leeftijd, houdt mensen actief en gezond en kan de druk op de zorg verminderen. Desalniettemin zal op enig moment zorg en ondersteuning nodig zijn. Door die op de juiste manier te bieden. kunnen mensen langer juist in hun vertrouwde omgeving blijven. Daaraan wil ik graag bijdragen.

Een bijdrage leveren vanuit een relatief kleine gemeente aan dit onderwerp. Tegelijkertijd ook informatie en inspiratie opdoen, wat van pas kan komen in onze gemeente/regio.

Binnen onze gemeente is een aantal woon-zorgcomplexen met een combinatie van niet alleen wonen en zorg, maar -niet onbelangrijk- ook welzijn. De ervaringen hiermee deel ik graag, ook om hierover te sparren.

In mijn rol als directeur-bestuurder bij zorgorganisatie, Stichting Samen Zorgen, waar zowel intramurale als extramurale zorg wordt geleverd, ervaar ik door de gesprekken met de cliënt hoe belangrijk de woonomgeving voor hen is. Omdat wij als zorgorganisatie in de woningen van de cliënt de zorg leveren is een verbinding met die omgeving erg belangrijk. Vooral als ik naar de toekomst kijk en zie dat er meer zorgvragen op ons afkomen, waar nog onvoldoende passende woonomgevingen voor zijn. Ik realiseer me dat dat een enorme uitdaging gaat worden en daar zet ik me graag voor in.

Ik hoop dat we met de taskforce meer integraliteit bereiken in de toekomstplannen. Er is veel te doen en het gaat helpen om de krachten te bundelen en een gezamenlijke agenda te hebben.

Wij hebben inmiddels de sleutel ontvangen van Andalhof. Voor ons een nieuw gebouw waar we gaan wonen op basis van het verpleeghuisconcept, maar het gebouw is ook het gezicht voor scheiden van wonen en zorg.

Als wethouder van de gemeente Groningen ben ik werkzaam in het Sociale Domein in de zorg & welzijn. Ik vind het heel belangrijk dat onze ouderen lang zelfstandig, gezond en gelukkig kunnen wonen. Hiervoor zit ik mij graag in. Kleine aanpassingen in je eigen huis kunnen al een groot verschil maken.

Belangrijk is hier de verbinding tussen het fysieke en het sociale domein binnen onze gemeente en de samenwerking met externe partijen zoals de woningcorporaties en de zorgaanbieders. Een woonzorgvisie maak je als gemeente niet alleen. De input van inwoners, woningcorporaties en zorgaanbieders is een voorwaarde om tot een maatschappelijk gedragen woonzorgvisie te komen.

Een mooi initiatief op het terrein van wonen en zorg was het tot stand brengen van het Huis van Morgen. Een demo-woning waarin slimme apparaten worden getoond om mensen te helpen in de bewustwording naar langer zelfstandig wonen. Op dit moment zijn we bezig om tot een compacte woonzorgvisie te komen. Compact omdat er recent een goede woonvisie is gemaakt in Groningen die hiervoor als vertrekpunt kan dienen. Een ander voorbeeld is de Slimotheek in Groningen. De gedachtegang bij dit initiatief is, dat de acceptatie van technologie bij ouderen wordt versneld wanneer ze het zelf uit kunnen proberen, met goede begeleiding. Met een simpele tablet kan men bijvoorbeeld eenvoudig beeldbellen. Dit is prettig voor de sociale contacten en helpt dat mensen zich minder eenzaam voelen.

Het wordt steeds duidelijker dat ‘wonen’ en ‘zorg’ geen verschillende domeinen zijn, zoals het nu doorgaans in gemeenteland georganiseerd is. Waar we vroeger iedereen die zorg nodig had, in aparte instellingen onderbrachten – zoals bejaardenhuizen of psychiatrische inrichtingen – willen we nu dat iedereen ‘mee kan doen in de samenleving’. Kortom, inclusie: mensen zoveel en zo lang mogelijk thuis in de eigen omgeving. Tegelijkertijd is er sprake van vergrijzing, wat betekent dat steeds meer mensen, die langer zelfstandig blijven wonen, zorg nodig hebben, in de vorm van hulp en in de vorm van aangepaste woonvoorzieningen. Aan woningen is sowieso een schreeuwend gebrek en de maatschappelijke kosten voor zorg en ondersteuning rijzen de pan uit. Dit complexe vraagstuk maakt dat mijn collega, Nico Schimmel (wonen) en ik (zorg) besloten hebben samen op te trekken in de zoektocht hoe we slimmer kunnen inzetten op ‘wonen en zorg’.

Wij willen gezamenlijk de urgentie van het vraagstuk onder de aandacht brengen, in de eerste plaats in onze regio Gooi & Vechtstreek, en de noodzaak dit in gezamenlijkheid te benaderen. Daarbij kunnen we binnen de Taskforce leren van elkaars initiatieven en beleid.

In onze gemeente zijn wij in gesprek met allerlei mensen die een combinatie van wonen en zorg willen realiseren, bijvoorbeeld voor een groep jongeren met een verstandelijke beperking, die graag in hun eigen dorp willen blijven wonen, ook als hun ouders niet meer voor hen kunnen zorgen.

Het belang van een veilige, eigen woningruimte is essentieel voor een leefbaar bestaan. Binnen onze gemeente/regio kan de samenwerking tussen fysiek en sociaal domein om te komen tot duurzame (huisvestelijke) oplossingen beter. Het verbeteren en meer beschikbaar maken van (betaalbare) passende woonruimte is voor mij de reden om me ook in te zetten wonen met zorg.

Als Wethouder volkshuisvesting ben ik dagelijks op zoek naar oplossingen voor de enorme opgave die wij hebben. Binnen de sociale voorraad is het voor een reguliere woningzoekende in onze gemeente/regio al schier onmogelijk om een passende woning te bemachtigen laat staan voor iemand met een zorgvraag. Ik ben als ambassadeur op zoek naar inspiratie en innovatie om te komen tot maatwerk oplossingen voor de situatie in mijn gemeente/regio. Ik wil vanuit de kennis binnen de taskforce richtinggevende oplossingen vertalen naar onze lokale/regionale situatie om zo gezamenlijk met de lokale/regionale partners aan de vraag te gaan voldoen.

Wij werken binnen Gooise Meren op dit moment aan een visie op wonen met zorg, ook zijn we in gesprek met initiatiefnemers van diverse (zorg)woonvormen.

De opgave voor het respectvol langer thuis wonen en ouder worden in de wijk is groot en uitdagend. Dat het hoofd kunnen bieden, kunnen we alleen samen met partners zoals gemeenten, zorg- en welzijnsinstellingen en corporaties.

Op dit moment is er binnen de regio te weinig aandacht voor de genoemde opgave. Dat in combinatie met het feit dat de “grijze golf” snel en groot op ons afkomt, betekent dat alle partijen zich bewust moeten worden van wat er speelt, wat er moet gebeuren en hoe je dit met elkaar vorm geeft. Hier een bijdrage aan leveren door het onderwerp te agenderen, betrokkenen te inspireren met goede voorbeelden, van elkaar te leren en kennis te delen en het proces aan te jagen zie ik als mijn grootste en belangrijkste taak. Uiteindelijk moeten wij het met elkaar DOEN.

Bij het huisvesten van kwetsbare doelgroepen zijn we al een aantal jaren gezamenlijk aan de slag om de opgave van Thuis in de Wijk met elkaar vorm te geven. Hetgeen we in dit proces geleerd hebben, kan goed van pas komen in het nog te ontwikkelen proces rondom het respectvol langer thuis wonen en ouder worden in de wijk. Daarnaast zijn we al bezig met het inzetten van een doorstroommakelaar, onderzoeken we de mogelijkheden van een Knarrehof en realiseren we met partners plekken van ontmoeting en activiteiten in onze complexen.

Wonen en zorg bepalen in grote mate kwaliteit van leven, afzonderlijk maar steeds vaker in interactie. De opgave die ons dit decennium te wachten staat, is enorm. Hoe we bijvoorbeeld er in slagen ‘langer thuis te wonen’ heeft veel invloed op welke woningen we nodig hebben. Andersom zijn de woningen een cruciale randvoorwaarden om de zorg op een minder arbeidsintensieve manier te kunnen organiseren. Dat is noodzakelijk. Die onderlinge afhankelijkheid vraagt om verbindingen tussen deze silo’s (en andere!) die traditioneel wat naar binnen gericht zijn. Maatschappelijke meerwaarde zit vooral op die verbindingen.

Moed moet! Ons vraagstuk kan niet met louter kletsen en op de vluchtheuvel van je eigen verantwoordelijkheid blijven zitten worden opgelost. Regionaal/lokaal de opgaven scherp krijgen, de consequenties duiden bij niets-doen, een gezamenlijke agenda maken en dan actie! Daartoe is allereerst het bijeenbrengen van de belangrijkste spelers essentieel.

In mijn opinie is de taskforce nu te veel een verzameling van drie soorten spelers (gemeenten, corporaties, zorgaanbieders) die allen een (groot) risico lopen bij het maatschappelijk streven van langer thuis wonen. In ieder geval moet de echt (financieel) profiterende stakeholder aansluiten en dat is het zorgkantoor. De driehoek moet een vierkant worden. We moeten accepteren dat prikkels ons drijven, dus moet je je ook zo organiseren.

Vidomes is een corporatie die relatief veel senioren huisvest. De impact van de vergrijzingsgolf en de behoefte aan langer zelfstandig thuis wonen worden binnen Vidomes sterk gevoeld. Daarom zet ik mij graag in voor dit thema

Met mijn inzet als ambassadeur hoop ik gemeenten, zorginstellingen en collega-corporaties te inspireren en te doordringen van de noodzaak om ons samen sterk te maken voor deze opgave.

Vidomes heeft al enige jaren seniorenmakelaars, flatcoaches (gespecialiseerde complexbeheerders voor senioren) en seniorencomplexen met wijkrestaurants. Kortgeleden hebben we in Delft een nieuwbouwcomplex opgeleverd waarin we een woongemeenschap realiseren met een mix van reguliere bewoners en bewoners met een lichte zorgvraag. Een samenwerking tussen Vidomes, de gemeente Delft en ouderenzorgpartij Pieter van Foreest. Een mix van jong en oud, levendig en kwetsbaar, waarbij bewoners naar elkaar omkijken. Van dat soort initiatieven worden we allemaal blij!

De demografische gegevens laten zien dat we een enorme opgave hebben om ouderen te voorzien van goede huisvesting en waar nodig zorg. We zijn het aan de generaties die ons voorgingen verplicht om een goede infrastructuur voor wonen en zorg te realiseren.

Het bewustzijn bij de stakeholders vergroten over de enorme opgave, maar ook het enthousiasme overbrengen over de kansen die er liggen. Tegelijkertijd wil ik me ervoor inzetten dat de maatschappelijke dialoog op gang komt over dit onderwerp. Er wordt nog weinig gesproken over de gevolgen van de vergrijzing in relatie tot wonen en zorg. Inwoners in de regio Drechtsteden (de regio waar onze organisatie werkzaam is) gun ik dat ze zich - meer dan nu het geval is - bezig gaan houden met de vraag hoe zij straks willen wonen. Maar ook op welke wijze zij hun ondersteuning het liefst vorm willen geven.

Dan denk ik aan twee ontwikkelingen. De eerste is, de stap die we als ouderenzorgorganisaties vorig jaar hebben gezet in de regio door vast te stellen dat het anders moet, dat het samen moet! Dat leidde tot de vaststelling van een regiovisie waarin de contouren zijn geschetst voor de opgave die alleen kan slagen als we er samen de schouders onder zetten. Niet meer denken in concurrentie, maar denken en werken vanuit de kracht van samenwerking. De regio moet aantrekkelijk zijn en blijven om te wonen, ook voor ouderen. Dat betekent ook zoeken naar nieuwe oplossingen die liggen tussen thuis en het verpleeghuis. De tweede ontwikkeling is het plan van het Parkhuis om samen met de woningbouwcorporatie Trivire een nieuw concept te ontwikkelen voor verpleeghuiszorg in de vorm van scheiden van wonen/zorg met daarom heen een community, bestaande uit bewoners van aanpalende wooneenheden eveneens van de corporatie, die van betekenis kunnen zijn voor de bewoners die verpleeghuiszorg nodig hebben. Of andersom, bewoners van aanpalende wooneenheden die kunnen terug kunnen vallen op (deel)zorg vanuit de verpleeghuiszorg. Het concept moet nog nader worden ingevuld, maar alleen al het avontuur om dit concept inhoud te geven vanuit de beide invalshoeken van de twee organisaties, woningbouwcorporatie en zorginstelling, is een uitdaging én een stap in de samenwerkingsrichting waar de toekomstige opgave om vraagt.

Bijna mijn hele werkzame leven heb ik mij bezig gehouden met maatschappelijke vraagstukken in de samenleving. Mijn persoonlijke drive is dat ik echt iets wil bijdragen aan oplossingen voor kwetsbare doelgroepen. Vooral voor die vraagstukken waar niet gelijk vanuit één afzonderlijke organisatie een oplossing voor is, moeten we samenwerken en over onze eigen grenzen tot nieuw oplossingen komen. Ik voel een sterke persoonlijke ‘drive’ om daar aan te willen bijdragen

Dat we als gezamenlijke partijen niet meer naar het vraagstuk van wonen en zorg kijken vanuit onze eigen kerntaak als corporatie, gemeente, welzijns- of zorgorganisatie, maar dat we uitgaan van de behoeften van kwetsbare mensen én van de kracht van mensen in de wijk. Wat kunnen ze zelf en wie of wat kan hen helpen? Dan helpt het in de eerst plaats dat je elkaar kent als partijen in de stad of het dorp, dat je hetzelfde beeld hebt van de opgaven waar we gezamenlijk voor staan en dat je van elkaar leert. We moeten denken en doen combineren; er met elkaar over praten, maar tegelijkertijd in de praktijk eraan werken; op kleine schaal initiatieven ontwikkelen, leren uit de praktijk en daarop reflecteren. Vervolgens de ervaringen delen en kijken waar en hoe ze ook op andere plekken kunnen worden toegepast. Het allerbelangrijkste om daarin mee te nemen zijn de kennis en ervaring van de bewoners uit de wijken en van onze eigen professionals.

Samen met ZZG zorggroep hebben we het Vitaal Wonen-concept ontwikkeld. In een heel nieuw woongebouw in Nijmegen-Noord komen in totaal 91 appartementen voor vitale ouderen, ouderen met een zorg- en ondersteuningsvraag én jongvolwassenen met een beperking. Het idee is dat de bewoners, of ze nu meer of minder behoefte hebben aan zorg, onderdeel zijn van de nieuwe buurt en zo lang mogelijk zelfstandig kunnen wonen. Er komt een gezamenlijke huiskamer, grote tuin en gemeenschappelijke logeerkamer. Het gebouw ligt naast het toekomstige winkelcentrum, vlakbij station Lent en op een steenworp afstand van het gezondheidsplein. Wat dit gebouw bijzonder maakt, is dat we stimuleren en faciliteren dat de bewoners een soort community gaan vormen, een plek waar het gewoon is dat buren naar elkaar omkijken. Hoe dat gebeurt, dat bepalen de bewoners zelf. Ze denken ook vooraf mee over hun nieuwe woningomgeving. Veel ouderen hebben de behoefte om samen leuke dingen te doen of activiteiten te organiseren. Een gezamenlijke huiskamer nodigt uit om dit te doen. In een community draag je bij, je helpt en anderen zijn er ook voor jou. Als je zo met anderen leeft, kan dat bijdragen aan de kwaliteit van jouw leven. Door samen te leven, red je je langer in je eigen huis. Geclusterde verhuur is een ander voorbeeld. We wijzen 6 tot 8 woningen, bij elkaar in de buurt, gericht toe aan cliënten van een zorgorganisatie. We hebben ervaren dat bewoners dit prettig vinden en dat het de zorgverleners helpt bij het efficiënter bieden van zorg. Dat is de mooie bijvangst van het intensieve contact dat we als bestuurders met elkaar hebben.

Dit is een van dé onderwerpen van deze tijd. We worden steeds ouder en de samenleving wordt steeds complexer. Mensen die langer of eerder thuis wonen, dienen dat zo fijn als mogelijk te kunnen doen. In een goede buurt met voorzieningen en sociale contacten. En in een woning die hen past. Dat is nog niet in alle gevallen een vanzelfsprekendheid en daar zet ik me graag voor in.

Dat de partijen die moeten samenwerken om die leefbare omgeving voor senioren (en trouwens ook voor anderen die zorg nodig hebben) voor elkaar te krijgen samen de schouders eronder zetten en tot resultaten komen. Ik ken niemand die de noodzaak ter discussie stelt, maar we weten allemaal hoe gemeente, zorg, corporatie, ontwikkelaar etc. een andere taal spreken en andere modellen hanteren. Ik draag graag bij aan het overbruggen van die verschillen.

In Schiedam hebben we medio 2019 als partijen een Pact Wonen en Zorg ondertekend gericht op het uitbreiding van geclusterd wonen in de stad met daarbij heel veel aandacht voor betaalbaarheid. Dit wordt nu uitgewerkt naar concrete locaties, initiatieven en arrangementen. De dingen duren altijd even maar we bewegen de goede kant op.

Dat de vergrijzing groot is en dat mensen steeds ouder worden, weten we. Dat de zorgvraag de komende decennia dus fors toeneemt, ook. In elke woonzorgvisie staat wat we daarmee moeten doen: “Ouderen faciliteren om zo lang mogelijk op een prettige manier zelfstandig te kunnen blijven wonen met een integraal aanbod van zorg en welzijn op maat.” Prachtig, maar hóe realiseren we dat? Want tussen dit mooie perspectief en realisatie daarvan in de praktijk, staan weerbarstige regelgeving en dito geldstromen. Veel fraaie visies en goede bedoelingen, sneuvelen dan ook in de uitvoering. Dáár zit wat mij betreft de opgave.

Concreet wil ik versneld veel woningen helpen realiseren die geschikt zijn voor diverse doelgroepen van senioren, door: 1)budgetten vanuit zorg en wonen (en liefst ook welzijn) waar mogelijk samen in te zetten; 2) aandacht blijven vragen voor facilitering vanuit de gemeente in ook -juist!- grondzaken en handhaving; 3) bijdragen aan onderlinge afstemming tussen alle betrokken partijen, onder meer inzake gegevensdeling (AVG legt veel lam).

In Zeewolde hebben woningcorporatie Woonpalet en zorgverlener Coloriet samen drie 55+-wooncomplexen gerealiseerd met in totaal 140 woningen. Hiervan is één derde in gebruik als beschermd wonen voor dementerenden (feitelijk intramurale verpleeghuiszorg/WLZ) door (gesloten) woongroepen in het gebouw. Het mooie is dat desondanks ook de zelfstandige woningen zeer populair zijn onder alle doelgroepen (ook kopers die hun huis hebben verkocht huren er graag) omdat het geen ‘instituut-imago’ heeft, maar een ‘fijn wonen-imago’. Door het grote zorgdraagvlak dat ontstaat door de WLZ-bewoners, kan Coloriet vanuit deze complexen aan de zelfstandige bewoners thuiszorg aanbieden met óók zeer snel beschikbare ongeplande 24-uurszorg tot een hoog niveau. Die verzekering geeft de ouder wordende zelfstandige bewoners veel rust. Omgekeerd ervaren de bewoners van de beschermde woongroepen gezelligheid en röring vanuit de contacten met de zelfstandige bewoners. Om dit alles te realiseren, zijn budgetten van Woonpalet en Cororiet op diverse manieren in onderlinge samenhang ingezet. Win-win.

Jaren geleden sprak ik eens wat bezoekers van een buurthuis voor ouderen in de Amsterdamse Dapperbuurt. Ze kookten en biljarten samen, dronken samen een jonge borrel en gingen vervolgens weer naar hun eigen huis. Voor mij was dat een prachtig voorbeeld van hoe mensen samen, en toch alleen, oud kunnen worden. Zo bleven zij zich thuis voelen in hun huis, en ook in hun buurt. Voor Mijande Wonen (corporatie in Twente) is dat een belangrijk doel: zorgen dat mensen zich thuis blijven voelen en dat zij zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen.

Ons Ondernemingsplan heet niet voor niets ‘Samen maken wij het verschil’: dat geldt zeker ook voor de Taskforce. Krachten bundelen, inspireren, verleiden, uitproberen, lessen leren, dat is wat ik kom doen bij de Taskforce en wat ik vervolgens kan inzetten in de regio waar ik werk. Er is nog zoveel winst te behalen door samen op te trekken.

Samen met wat bestuurders uit de zorg organiseer ik een inspiratiesessie om te verkennen hoe de ideale wijk er in de toekomst uitziet. Door nu eens te redeneren vanuit een ‘burning desire’ in plaats van vanuit een ‘burning platform’, hopen we een andere energie los te maken om tot oplossingen te komen voor de vraag naar wonen en zorg. Daarnaast ga ik aan de slag met het formuleren van een standaard set prestatieafspraken voor het sociaal domein, waar de 15 corporaties die het samenwerkingsverband WoON Twente vormen, gebruik van gaan maken.

OFW is de woningcorporatie van Oost Flevoland. Woningcorporaties zijn ontstaan vanuit wens en noodzaak om te zorgen voor betere woon- en leefomstandigheden voor mensen. Dit ging en gaat vooral over het wegwerken van achterstanden: te weinig woningen, van onvoldoende kwaliteit en niet in aansluiting op de vraag. Flevoland heeft in die traditie een afwijkende en unieke geschiedenis. In de polder werden geen achterstanden aangepakt, maar toekomst gemaakt. In die Flevolandse traditie wil ik ook de woonzorgopgave (kunnen) benaderen. Als we nú met alle partijen gezamenlijk de woonzorgopgave serieus nemen én oppakken dan zijn we er op tijd bij en kunnen onze inwoners met een gerust hart hun oude dag tegemoet. Geen tijd te verliezen dus!

Ik wil bijdragen aan het tot stand brengen van een gezamenlijk beeld en doel op het gebied van wonen en zorg in Flevoland, dat individuele belangen en beperkingen overstijgt. Het moet gaan om een realistisch beeld van de (toekomstige) woonzorgbehoefte van ouderen in Flevoland, vertaald naar een praktische werkagenda voor alle betrokken partijen. Hoe eerder we het met elkaar eens zijn over wat nodig is, hoe groter de kans dat we dit -met hetzelfde doel voor ogen- op tijd voor elkaar krijgen, dat we verschillen overbruggen en krachten bundelen.

Het belangrijk vinden, betekent de tijd ervoor nemen! In Dronten volgen we het stappenplan van de Taskforce. We zijn begonnen met gezamenlijk onderzoek naar de opgave. Die vertalen we op dit moment naar een gezamenlijke visie. In dit traject merk je dat er bij betrokkenen allerlei beelden bestaan over wat er nodig is en wel/niet zou moeten kunnen. Dat komt nu eindelijk op een goede manier bij elkaar inclusief de stem van onze Dronter ouderen zelf. Dat we deze stappen samen zorgvuldig zetten, met ondersteuning en inspiratie vanuit de Taskforce, geeft me vertrouwen in een goede afloop.

Door de toenemende vergrijzing verandert de woningbehoefte. Ik zie dat wij vanuit het wonen een belangrijke rol kunnen spelen in het prettig ouder worden. Daarbij is een fijn huis in een prettige omgeving, waar je ook kunt ontmoeten, ongelofelijk belangrijk. Als we dit goed organiseren, denk ik dat dat op veel andere (maatschappelijke) terreinen veel inzet en daarmee kosten scheelt.

Ik wil graag vertellen over de wijze waarop wij in Drenthe bezig zijn met dit onderwerp, zodat anderen hierdoor misschien op ideeën komen. Daarnaast wil ik ook graag van anderen leren.

We zijn trots op de samenwerking in ons werkgebied rond de huisvesting van ouderen. Zo hebben we in Assen een ‘Beleefhuis’ ingericht waar ouderen kennis kunnen maken met diverse aanpassingen en producten waardoor ze langer zelfstandig kunnen worden. Ook hebben we een goede samenwerking met diverse zorgorganisaties bij het toekomstbestendig maken van de zorg in diverse dorpen in ons werkgebied. Tenslotte wil ik graag onze ervaringen delen rond het Innovatieprogramma Langer Thuis van Platform31. We hebben binnen dit programma een van onze wijken in Assen langs de meetlat van Companen gelegd, om te onderzoeken hoe toekomstbestendig deze wijk is voor de behoeften van ouderen. Daarnaast werken we binnen dit programma toe naar de aanstelling van een Seniorenmakelaar, om de doorstroming van ouderen naar beter passende woningen te bevorderen.

De drive is de grote vraag van huurders, patiënten en burgers naar geschikte woningen en ondersteuning bij zelfstandig thuis wonen. Er is sprake van dubbele vergrijzing in onze regio die alleen samen gefaciliteerd kan worden.

Mede met behulp van de Taskforce zal ik bruggen bouwen tussen wonen, zorg/welzijn en veiligheid voor onze ouderen.

Samen met Esther van Engelshoven (Voorzitter raad van bestuur Huisartsen Oostelijk Zuid Limburg), Gert Weenink (Directeur-bestuurder en directeur Wonen Servatius) en Leon Geilen (Wethouder Sittard-Geleen) vormen we een team dat de drie sub-regio’s (Parkstad, Maastricht-Heuvelland en Westelijke Mijnstreek) en ‘sectoren’ (corporaties, zorg en gemeente) verbindt. In het Gezondheidsakkoord werken we samen aan het terugdringen van de achterstanden in Zuid-Limburg (erkenning NOVI-gebied) door o.a. de Gezonde Basisschool, Trendbreuk Zuid-Limburg, De Wijk van morgen en de Brede Economisch Sociale Taskforce (BEST) van de Provincie Limburg te ondersteunen met het leggen van verbindingen. Dit gaan wij met behulp van deze taskforce intensiveren met specifieke aandacht voor ouderen (75+).

De drive is de grote vraag van huurders, patiënten en burgers naar geschikte woningen en ondersteuning bij zelfstandig thuis wonen. Er is sprake van dubbele vergrijzing in onze regio die alleen samen gefaciliteerd kan worden.

Mede met behulp van de Taskforce zal ik bruggen bouwen tussen wonen, zorg/welzijn en veiligheid voor onze ouderen.

Samen met Esther van Engelshoven (Voorzitter raad van bestuur Huisartsen Oostelijk Zuid Limburg), Gert Weenink (Directeur-bestuurder en directeur Wonen Servatius) en Wiro Gruisen (Manager regioregie bij CZ) vormen we een team dat de drie sub-regio’s (Parkstad, Maastricht-Heuvelland en Westelijke Mijnstreek) en ‘sectoren’ (corporaties, zorg en gemeente) verbindt. In het Gezondheidsakkoord werken we samen aan het terugdringen van de achterstanden in Zuid-Limburg (erkenning NOVI-gebied) door o.a. de Gezonde Basisschool, Trendbreuk Zuid-Limburg, De Wijk van morgen en de Brede Economisch Sociale Taskforce (BEST) van de Provincie Limburg te ondersteunen met het leggen van verbindingen. Dit gaan wij met behulp van deze taskforce intensiveren met specifieke aandacht voor ouderen (75+).

De drive is de grote vraag van huurders, patiënten en burgers naar geschikte woningen en ondersteuning bij zelfstandig thuis wonen. Er is sprake van dubbele vergrijzing in onze regio die alleen samen gefaciliteerd kan worden.

Mede met behulp van de Taskforce zal ik bruggen bouwen tussen wonen, zorg/welzijn en veiligheid voor onze ouderen.

Samen met Leon Geilen (Wethouder Sittard-Geleen), Gert Weenink (Directeur-bestuurder en directeur Wonen Servatius) en en Wiro Gruisen (Manager regioregie bij CZ) vormen we een team dat de drie sub-regio’s (Parkstad, Maastricht-Heuvelland en Westelijke Mijnstreek) en ‘sectoren’ (corporaties, zorg en gemeente) verbindt. In het Gezondheidsakkoord werken we samen aan het terugdringen van de achterstanden in Zuid-Limburg (erkenning NOVI-gebied) door o.a. de Gezonde Basisschool, Trendbreuk Zuid-Limburg, De Wijk van morgen en de Brede Economisch Sociale Taskforce (BEST) van de Provincie Limburg te ondersteunen met het leggen van verbindingen. Dit gaan wij met behulp van deze taskforce intensiveren met specifieke aandacht voor ouderen (75+).

De komende jaren zal het aantal senioren ook in onze regio toenemen en omdat zij zo lang mogelijk thuis moeten blijven wonen, zal ook de zorgvraag evenredig toenemen. Om ervoor te zorgen dat deze zorg, de noodzakelijke aanpassingen aan de woningen en de leefbaarheid in onze buurten en wijken betaalbaar blijven, zullen we moeten samenwerken. Niet alleen met zorg partijen, maar ook met gemeenten en welzijnsinstellingen. Ik zie de taskforce als een goede manier om van elkaar te leren en de urgentie hier van te onderstrepen.

Als bestuurder van een woningcorporatie in Zeeland en toezichthouder bij een grote zorginstelling in Noord Brabant kan ik van dichtbij constateren dat de doelstellingen op het gebied van Wonen en Zorg vaak hetzelfde zijn, maar wel met andere verantwoordelijkheden. Tegelijkertijd zie ik dat wet- en regelgeving niet altijd helpen om samen op te trekken, terwijl de behoefte daaraan wel bestaat. Ik hoop met mijn inzet te bereiken dat het gemakkelijker wordt om samen te werken. Los daarvan hoop ik dat we kunnen laten zien dat er in Zeeland al heel veel is gebeurd op het gebied van samenwerking tussen corporaties en zorginstellingen. Dat blijft tot nu toe wel wat onderbelicht.

Beveland Wonen werkt met heel veel partijen samen om gezamenlijke doelen te bereiken. Met zorggroep SvrZ zijn projecten opgezet gericht op het realiseren van woonvoorzieningen in kleine kernen, terwijl we met zorggroep Terweel samen optrekken bij projecten in Goes en op de Bevelanden. Zo hebben we recent een mooi project opgeleverd in Krabbendijke waarbij onze nieuwbouwappartementen de komende jaren worden verhuurd aan cliënten van Terweel, maar op langere termijn vrijkomen voor onze reguliere huurders die dan ook weer gebruik kunnen maken van de zorgarrangementen en voorzieningen van Terweel. Met zorggroep de Zeeuwse gronden hebben wij kleinere woonvormen gerealiseerd voor mensen met een chronische psychiatrische aandoening, zodat ook zij kunnen wonen in de omgeving van hun vrienden en familie. Dit past helemaal bij datgene waar Beveland Wonen voor staat.

Het gaat om een buitengewoon urgent maatschappelijk probleem. En ik ben het erg met rijksbouwmeester Floris Alkemade eens die stelt dat op het niveau van gemeenten plannen hun abstractie verliezen en concreet worden. Op papier is het logisch wat wij willen bereiken maar in de praktijk is de uitvoering ingewikkelder. Zeker in het gewenste tempo. Daarom ben ik ook blij met de landelijke taskforce die ons gemeenten bijstaat met kennisuitwisseling en ons mede in staat stelt om zo slagvaardig mogelijk te handelen.

Dat wij in het oog blijven houden om wie het gaat. Wij willen mensen om goede redenen zoveel mogelijk normaal laten meeleven en meedoen. Het is goed voor mensen om uit beschermd wonen, de vrouwenopvang, de jeugdopvang, nieuwkomers, ouderen of uit de maatschappelijke opvang te huisvesten in de samenleving. Daarbij hoort dat dit op zo’n manier gaat dat zij zelf tot bloei komen, zeker niet vereenzamen, en dat dit voor de buurtgenoten waar zij onderdeel van uit gaan maken ook goed te dragen is. Het is belangrijk om dit scherp te houden terwijl wij als gemeente, woningcorporaties en zorgpartners de samenwerking vinden waarbij wij afwijkende belangen, die niet altijd gelijk matchen, weten te overbruggen voor het algemene belang van de inwoners. Zowel voor die met zorg als voor de mensen in hun nabijheid.

De test Thuis in de Wijk in Almere. Het vraagt een verantwoorde manier om mensen zoveel mogelijk zelfstandig te laten wonen en leven in de wijk. Zowel van professionals, de omgeving als de mensen zelf. Om hier beter in de worden zijn we in Almere gestart met een test Thuis in de wijk. Daarin werken de gemeente, woningcorporaties en zorgaanbieders samen aan de hand van 10 werkafspraken. Het doel is om de bewoner zo zelfstandig en duurzaam mogelijk te kunnen laten wonen. De testperiode duurt 3 maanden. En de opgedane ervaring wordt natuurlijk meegenomen in de bestaande projecten of de test wordt uitgebreid. Een goed begin is het halve werk!

Ik ben als bestuurder van Zorggroep Ter Weel al ruim 10 jaar bezig met nieuwbouw en verbouw van diverse woon-zorgcentra, een aantal ook in nauwe samenwerking met de woningcorporatie. We proberen hier nieuwe vormen voor te ontwikkelen waarbij mensen zolang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen en indien nodig zorg af kunnen nemen. Met name het toevoegen van extra ruimtes waarin ontmoeting en de sociale cohesie ook een plaats hebben vergt veel creativiteit.

De ontwikkeltijd van nieuwe projecten is erg lang en kijkend naar de problemen die er demografisch qua vergrijzing en toenemende zorgvraag op ons afkomen, is die tijd er niet. Ik zou graag met deelname aan de Taskforce mijn steentje bijdragen om partijen en mogelijkheden bij elkaar te brengen en om processen te versnellen in de bouw van nieuwe woon-zorgvormen.

In Krabbendijke hebben wij in 2020 een oud verzorgingshuis gesloopt en daarvoor in de plaats zijn 34 huurappartementen teruggebouwd waar bewoners die hier wonen ook zorg kunnen krijgen. Zij kunnen ook gebruik maken van alle faciliteiten van het zorgcentrum waar deze appartementen tegenaan zijn gebouwd. Als plus op deze voorziening hebben we (Ter Weel en de woningcorporatie) door fondsenwerving en gezamenlijke investeringen een mooie theaterzaal midden in het complex gebouwd, waar de wijk- en ontmoetingsfunctie een plek kan krijgen. Mensen uit het dorp kunnen hier activiteiten bezoeken, een verjaardag vieren, maaltijd gebruiken etc. Er is ook een bibliotheek, een winkeltje en kapsalon in gevestigd, waardoor dit een nieuwe vorm van wonen met zorg is geworden. Zo'n nieuw woon-zorg project is er ook in Rilland gerealiseerd en gaan we nu ook in Goes een combinatie bouwen van zorg-huur- en koopappartementen, waarbij het uitgangspunt is dat als je daar op oudere leeftijd komt wonen, je daar zo lang als dat mogelijk is zelfstandig kunt blijven wonen en je de zorg op maat geleverd krijgt als je dat nodig hebt. Met dit laatste project zijn we nu ruim 4 jaar bezig om dit van de grond te krijgen.

Als wethouder in het Sociaal Domein zie ik graag dat onze inwoners zo veel en lang mogelijk zelfstandig kunnen wonen. Maar ik weet ook dat niet iedereen dat lukt zonder een vorm van hulp of begeleiding. Hoe we die hulp en begeleiding, op een betaalbare wijze, ook naar de toekomst toe, kunnen blijven bieden, is een vraagstuk waar we ons o.a. samen met de woningcorporaties in onze gemeente over buigen. Wij leren daarbij graag van ervaringen van anderen en zijn uiteraard ook graag bereid de onze te delen.

Ik wil graag bereiken dat we tot begeleidingsvormen komen die onze inwoners ook naar de toekomst toe in staat stellen om zo veel en lang mogelijk zelfstandig te kunnen wonen. Meer nog dan nu al het geval is. En dat ook nog op een wijze die naar de toekomst toe haalbaar en betaalbaar is, want ook wij kampen, net als zoveel gemeenten in Nederland, met tekorten in het Sociaal Domein.

Als gemeente werken wij al nauw samen met de woningcorporaties en bewonersraad in onze regio en hebben we uitgebreide (prestatie)afspraken gemaakt op het gebied van wonen en zorg. In 2020 hebben we een pilot gedaan met de VoorzieningenWijzer, zodat mensen met een laag inkomen zo kostenefficiënt mogelijk in hun woon- en zorgbehoeften kunnen voorzien. Deze pilot krijgt een vervolg in 2021. Vanaf 2021 gaan we daarbij ook werken met ervaringsdeskundigen, in de vorm van coaches minima, die op het snijvlak gaan werken van vroegsignalering van betalingsachterstanden, budgetbeheer en een nauwe relatie met het gebiedsteam zullen onderhouden.

De schrikaanjagende cijfers tuimelen over elkaar heen. De hoogste gaan over ouderen die mogelijke zorgvragen krijgen, de laagste over jongeren die werken in de zorg. Ik denk dat het geen schrikbeeld hoeft te zijn wanneer we andere perspectieven dan de tot nu toe gebruikelijke in gaan nemen. Onze behoeften en onze mogelijkheden zij zo sterk veranderd en nog aan het veranderen dat daar nieuwe oplossingen ontstaan. Op het gebied van samenwonen, anders wonen, zorgen voor elkaar, meedoen aan de maatschappij ook in de derde levensfase, maar ook in de wijze van organiseren en financieren. Met mijn ervaring en bovenal mijn enthousiasme heb ik invloed op het creëren van context en mogelijkheden en het daarin samenwerken met andere maatschappelijke partijen brengt energie en betekenis te weeg.

Ik hoop dat ik/wij kunnen bijdragen aan het vergroten van de ruimte om te experimenteren, belemmeringen te beslechten en om in plaats van te problematiseren te thematiseren. Dit ook met als doel schaalbaarheid van de al vele goede ervaringen te vergroten. Onderlinge kruisbestuiving en integrale ‘nieuwbouw’ van niet alleen stenen maar ook organisatievormen zijn daarbij de eerste doelen.

Een concrete is Friese Vlaak in Volendam. Dit zijn ‘gewone’ woningen die door woningbouwcorporaties Wooncompagnie en De Vooruitgang zijn gebouwd en waar voorwaarden voor comfort en veiligheid qua wonen voor ouderen, ook hele kwetsbare, zijn ingevuld. Waar de gemeente zorgdraagt voor sociaal/maatschappelijke borging van reuring en ontmoeting via horeca/social firm en waar wij als De Zorgcirkel 24 uur zware zorg leveren. Hier huren ouderen rechtstreeks van de corporatie, betalen zij een bijdrage voor service en nemen zij via VPT zorg af. De crux zit in de gezamenlijk ambitie de zeggenschap van ouderen niet over te nemen, ook niet wanneer sprake is dementie, veel als vanzelf te laten ontstaan en te stimuleren en maximaal in te zetten op het vormen van een leefgemeenschap waar men naar elkaar omkijkt, van betekenis kan zijn en met de mensen met wie je dat wilt kan blijven wonen tot de dood. Bij welke zorgvraag dan ook. De drie partijen sloten een samenwerkingsovereenkomst waarin risico’s gezamenlijk worden gedragen.

Als ambassadeur van de Taskforce wonen en zorg wil ik graag de verbinding tussen deze twee vakgebieden tot stand te brengen. Nu zijn het nog vaak twee eilandjes van waaruit beleid wordt gemaakt, maar het is belangrijk dat dit een gezamenlijk beleid wordt. Als vergrijsde gemeente zijn we al ver in het nadenken over wonen en zorg voor ouderen. We hebben in Rheden ook veel woonvormen voor lichamelijk gehandicapten en mensen die psychische zorg nodig hebben. Met Vivare hebben we bijvoorbeeld al goede afspraken gemaakt over de uitstroom uit het beschermd wonen.

Ik wil wonen en zorg graag op de regionale agenda zetten, omdat de opgaven meestal de gemeentegrenzen overschrijden. Samen kunnen we de grote opgave voor het huisvesten van ouderen en andere zorgbehoevenden beter voor elkaar krijgen.

Wij hebben in de nieuwe Woonvisie opgenomen dat alle nieuwbouw levensloopgeschikt moet worden. Ook hebben we het project Mijnhuismijntoekomst, waarin ouderen advies en subsidie krijgen om hun woning aan te passen, zodat ze langer thuis kunnen wonen.

Ik vind dat iedereen een goede en passende woning op de goede plek zou moeten hebben. Ook als je (een beetje) zorg nodig hebt om zelfstandig te kunnen wonen. Om dat mogelijk te maken is een veel betere koppeling tussen wonen en zorg nodig. Het raakvlak tussen wonen en zorg boeit mij en daarom ben ik ook wethouder wonen en WMO.

Een Woonzorgprogramma of – agenda helpt gemeenten om het mogelijk te maken dat iedereen een goede en passende woning op de juist plek heeft, met hulp waar nodig. Als ambassadeur wil ik andere gemeenten graag stimuleren een dergelijk programma op te stellen en hen laten zien dat dit mogelijk is.

In Delft zijn wij samen met onze partners in wonen en zorg bezig met een aantal projecten op het gebied van Langer Thuis. Eén van de projecten is de realisatie van 91 sociale huurwoningen van Vidomes aan de Van Alkemadestraat en Van Schuijlenburchstraat. Samen met zorgorganisatie Pieter van Foreest en de gemeente Delft bouwt Vidomes hier aan een woonvorm waar jong en oud, vitaal en kwetsbaar, gezinnen en alleenstaanden met elkaar wonen en naar elkaar omkijken. Ook mensen met een lichte zorgbehoefte kunnen hier terecht, met ondersteuning nabij in de wijk. Zo stimuleren de drie partijen een actieve gemeenschap waarin de bewoners elkaar kennen en van elkaars hulp, steun, talenten en sociale contacten kunnen profiteren. Een ander project is de transformatie van het voormalige pand van de Vrije Akademie voor de Kunsten (VAK). Dit is een prachtig monumentaal pand van de gemeente wat gaan verkopen en waar we de markt gaan uitdagen een vorm van groepswonen voor ouderen te realiseren.

BrabantWonen werkt al 15 jaar intensief samen met BrabantZorg. We zien de ontwikkelingen op ons af komen. Het zijn onze huurders die straks alleen, met afnemende mantelzorg in een woning wonen. Een groot deel daarvan zal last krijgen van dementie. De toekomstige zorg is, als we niets veranderen niet alleen onbetaalbaar, maar ook niet organiseerbaar. Dat moet anders. Dat kan alleen door samen te werken.

Ik hoop dat zowel het belang als de urgentie wordt gezien van de opgave die op ons afkomt. Daarnaast hoop ik bij te dragen aan het overbruggen van de verschillen tussen wonen en zorg. Het verschil in cultuur, taal, de aard van de bedrijfsvoering maken het niet altijd makkelijk. Maar het kan en moet!

In de Proeftuin Ruwaard werken we met 20 organisaties, dwars door de schotten, aan 2 bewegingen; minder zorg en meer preventie en minder individuele oplossingen en meer collectief. We proberen met dezelfde middelen meer te doen. Tot nu toe zijn de resultaten positief. De direct betrokken bewoners worden veerkrachtiger en scoren beter op welzijn, ook na een jaar. En we tonen aan dat onze oplossingen goedkoper zijn dan traditionele. We zitten nu in de fase van verbreden en opschalen. We struikelen samen naar de toekomst.

Langer thuiswonen mogelijk maken is een belangrijk opdracht aan ons allemaal. En als ZuidoostZorg willen we ons hier ook graag actief voor inzetten!

Zoals de commissie Bos het verwoord: ‘het is cruciaal om zelfstandig te kunnen (blijven) wonen en zo min mogelijk afhankelijk te worden van zorg. Nieuwe woonvormen, tussen het aloude huis en verpleeghuis in kunnen een oplossing bieden’. Voor die missie willen we ons samen met onze collega’s uit de regio hard maken.

We zijn bezig om meerdere initiatieven te ontwikkelen tussen thuis en het verpleeghuis waarin we langdurige zorg buiten het traditionele om mogelijk maken. De nadruk ligt op een infrastructuur waarin veiligheid en door ouderen gewenste voorzieningen gekoppeld worden aan wonen op maat.

MaasWonen is een seniorencorporatie in Rotterdam en Barendrecht. Jarenlang waren wij een bestuurlijke unie met een zorgorganisatie, Laurens Zorg. Sinds 1 januari 2020 gaan wij door het leven als een echte zelfstandige corporatie, niet “de vastgoedafdeling” van een zorgorganisatie. Groot voordeel vanuit ons DNA is dat wij ontzettend veel kennis en ervaring hebben met Wonen in combinatie met Zorg. Een heel actueel thema in onze maatschappij. Wij zien dat met de afbouw van verzorgingshuizen de structuur van de zorg wegvalt. Er is sprake van een kaalslag. Mensen blijven langer thuis wonen maar hebben nog wel een zorgbehoefte. Wij willen voor dit maatschappelijke probleem naar een oplossing zoeken.

De oplossing moeten we samen zoeken. Bij MaasWonen starten we met pilots in onze woongebouwen om te onderzoeken hoe wij samen met bewoners, zorgorganisaties, welzijn, etc. de zorgbehoefte en servicebehoefte kunnen afstemmen. Wat werkt en wat werkt niet? Kleinschalig toetsten in de praktijk, vallen en opstaan. Wij willen kennis delen en ophalen. Dat doen wij graag samen met de Taskforce. Om vanuit dit initiatief de maatschappij oplossingen aan te reiken voor de problematiek.

Wij doen veel kleinschalige projecten. Wij hebben goede ervaringen met de methode Bruis. Maar Samen en Anders is echt bijzonder: verzorgings- en verpleeghuis Simeon & Anna is met 268 plaatsen één van de grootste verzorgingshuizen in Nederland. De zorgorganisatie heeft per 2018 het huurcontract opgezegd omdat het gebouw niet geschikt is voor mensen die veel zorg nodig hebben. Dus moest MaasWonen een nieuwe invulling bedenken. Wij bedachten het concept Samen & Anders: een wooncomplex voor jong en oud gericht op sociaal-maatschappelijk en financieel kwetsbare mensen. Nieuwe bewoners huren een studio van 25 vierkante meter en besteden daarnaast 10 uur per maand aan het helpen van hun medebewoners. Die 10 uur per maand wordt vastgelegd in het contract en geldt voor iedereen, ook ouderen en mensen met een lichte verstandelijke handicaps. Mensen hebben altijd meer talenten dan je denkt, en onze overtuiging is dat meedoen gelukkiger maakt. Kom rustig eens bij ons lang om er van te leren. Wij gaan dit concept proberen uit te rollen over ons bezit en woongemeenschappen.

Wooncompagnie is actief in 12 gemeenten, bijna 60 kernen, verspreid over Noord-Holland. Een groot deel van onze huurders is al ouder en heeft moeite met het zelfstandig thuis wonen. Met regelmaat krijgen wij bijvoorbeeld signalen over vereenzaming, problemen bij tuinonderhoud en lastige toegang tot formele en informele zorg. Wij ondersteunen dan ook al jaren de vrijwilligersorganisaties die onze bewoners helpen bij het zelfstandig wonen. Onze ervaring is dat ouderen wel gewoon zelfstandig blijven wonen, maar niet alleen. Als woningcorporatie vinden wij het belangrijk dat mensen zelf kunnen kiezen hoe en waar ze willen wonen. Wij kiezen dan ook bewust voor het toevoegen van nieuwe woonvormen (bijvoorbeeld een Thuishuis in Winkel en een Knarrenhof in Schagen) die aansluiten op deze maatschappelijke ontwikkeling. Daarmee hopen wij ook een bijdrage te leveren aan het voorkomen van vereenzaming.

Ik wil enerzijds onze ervaringen delen en anderzijds verder geïnspireerd raken door ervaringen van anderen. Daarnaast hoop ik ook inzichten op te doen hoe ik samen met mijn zorg-, welzijn- en gemeentepartners los kan komen van enkelvoudige experimenten en een echte samenhangende aanpak van dit thema kan vormgeven.

Met o.a. mede-ambassadeur Monique Cremers realiseren we in Volendam een gloednieuw woonzorg-complex met een wijkontmoetingsruimte waarbij zelfstandig wonen, met goede zorg binnen handbereik, centraal staat. We realiseren ‘normale’ appartementen waarvan de meeste ook geschikt zijn voor tweepersoonshuishoudens. Zo kunnen stellen samenblijven, ook als één van de partners een zwaardere zorgvraag krijgt. Zelfs de appartementen die gerealiseerd worden voor ‘verzorgd wonen’ gaan de bewoners zelfstandig van ons huren. Met de pilot ‘Langer thuis wonen in Schagen, doe je samen’ hebben wij samen met acht partners, waaronder mede-ambassadeur Hans Groenendijk, in drie verschillende kernen van de gemeente Schagen onderzocht wat de behoefte is van de inwoners bij het langer zelfstandig thuis kunnen blijven wonen. Op basis van deze inventarisatie zijn we verschillende deelprojecten gestart zoals het beter benutten van bestaande ruimten voor ontmoeten, het organiseren van een vast gezicht in de wijk, afstemmen van communicatie, inzetten van een senioren woonadviseur en het faciliteren van kleine woningaanpassingen.