‘Daardoor kan ik die onderwerpen goed met elkaar verbinden’, vertelt ze. ‘Wonen biedt oplossingen voor maatschappelijke opgaven. Want voor wie bouwen we en wat hebben zij nodig? Je kunt bijvoorbeeld eenzaamheid bestrijden door woonvormen te creëren met gezamenlijke ruimten waar mensen elkaar kunnen ontmoeten.’

Mutluer is onder andere vicevoorzitter van het portefeuillehoudersoverleg Bouwen en Wonen van de Metropoolregio Amsterdam en  bestuurslid van de GGD Zaanstreek Waterland. Zo kan ze als ambassadeur de urgentie van de opgave én het belang van een woonzorgvisie en concrete prestatieafspraken breed agenderen. ‘Ik probeer in de regio gemeenten, woningcorporaties en zorgorganisaties met elkaar te verbinden en zo beweging te creëren.’

Kennis in de praktijk brengen

Om die beweging niet alleen in haar eigen regio, maar in heel het land in gang te zetten, komt ze regelmatig samen met de andere ambassadeurs. Om kennis en goede voorbeelden met elkaar te delen én die vervolgens ook in de praktijk te brengen. Zo ontwikkelde de gemeente Zaanstad een doorstroomregeling, om voor ouderen de drempel om te verhuizen te verlagen. Daarnaast werkt de gemeente er samen met een woningcorporatie aan om bestaande complexen levensloopbestendig te maken zodat mensen langer zelfstandig kunnen wonen.

‘Als ambassadeur deel ik ook graag onze visie op gebiedsontwikkeling in Zaanstad. Ieder gebied in  onze gemeente heeft een eigen woonzorgopgave. Op de ene plek zijn meer seniorenwoningen nodig, op de andere plek juist woningen voor jongeren met een hulpvraag. Daarom hebben we per gebied doelen en mijlpalen vastgesteld die we binnen twintig jaar willen bereiken. Daarvoor gaan we nu al met ontwikkelaars en corporaties in gesprek. Op basis van deze visie worden er binnenkort bijvoorbeeld 144 seniorenwoningen opgeleverd met gezamenlijke verblijven waar het makkelijker wordt om elkaar te ontmoeten.’

Vooruitkijken

Door zulke goede voorbeelden te delen, wil Mutluer andere regio’s er ook toe aanzetten verder vooruit te kijken. ‘Een van mijn doelstellingen is om de woonzorgopgave echt te verankeren in de gemeentelijke plannen. Daarvoor zijn strakke plannen nodig én is domeinoverstijgende samenwerking ook binnen gemeenten noodzakelijk. De woonzorgopgave gaat niet om stenen, maar om mensen. Het sociaalmaatschappelijke domein en wonen horen bij elkaar, maar spreken nog niet altijd elkaars taal. Het is mijn taak – en die van alle ambassadeurs – om die twee werelden bij elkaar te brengen.'